سوژه نگار

"به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی ...

به صد دفتر نشاید گفت حسب الحال مشتاقی ...

نه حسنت آخری دارد، نه سعدی را سخن پایان ...

بمیرد تشنه مستسقی و دریا همچنان باقی" ... 

دوستان و خوانندگان محترم ...

فعلا و تا اطلاع ثانوی وبلاگ نویسی تعطیل ...

عمری اگر باقی بود، بر می ‌گردم ...

نشد هم که حلال بفرمایید ...

تشکر از همگی برای همراهی با مجله اینترنتی ام ...

در سال‌ هایی که گذشت ... 

چند نکته تکراری ...

[صرفا جهت یادآوری] ...

🔹 از مدت‌ ها قبل – بنا‌ بر دلایل متعدد - جایی کامنت ننوشتم ...

بعد از این هم تبادل نظری در وبلاگ‌ ها نخواهم داشت ...

🔹 علاوه بر اینجا ...

و وبلاگِ سوژه نگار در بلاگ بیان ...

مدت‌هاست یک کانال [فعلا خصوصی] در تلگرام ...

و یک حساب خصوصی در اینستاگرام و توییتر دارم ...

و دیگر هیچ ...

🔹 در تمام اینها [با شناسه soozhenegar] بیشتر خواننده بوده و هستم

و کمتر نویسنده ...

برای معدود دوستان شناخته شده ...

🔹 همین ...

و باقی بقایتان ...

🔹 بعد نوشت:

بنا به دلایلی دامنه ir رو دیگه تمدید نکردم! 

اسم و دامنه بعد از آزادسازی، توسط دیگری راه اندازی شد! 

بنابراین soozhenegar.ir و هر آدرس دیگه ای جز اینها که اینجا نوشتم، متعلق به من نیست! ... (+)

🔹 دعای همیشگی:

"خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خشنود باشی و ما رستگار" ...

6 ساله اینجا هستم ... (+)

می نویسم ...

می خوانید ...

ممنونم ... :)

به به ... 

می بینم که بلاگفای عزیز یه تغییر و تحولی پیدا کرد، بالاخره ... 

اینکه از امروز وبلاگ های بروز شده رو در صفحه نخست سایت نمایش میده ... 

هرچند دلمون برای قاصدک صفحه اول بلاگفا تنگ میشه ...

اما خیلی تشکر از علیرضا خان شیرازی برای توجه به خواست کاربران ...

بعد از مدت های مدید!! ... (+)

بحث فیلتر تلگرام بازم داغ شده ...

تایید میشه و تکذیب ...

کاری به این نمایش ها ندارم ...

اما چطور دلشون میاد ...

این جور کسب و کارهای تخصصی رو تعطیل کنند، آخه؟! ... 

این قبیل رازها رو از کجا باخبر بشیم، اون وقت؟! ... 

تازه این از راز و زمزهای خوشمزه است ...

بماند موارد دیگه که دود از سر آدم بلند میشه ...

دیگه اینکه ...

در ایامی که گذشت - به شخصه - چندان بهره ای از تلگرام نداشتم ...

بهره مندی از نظر من یعنی آموختن، افزایش سطح دانش و بینش ...

یا حس خوب آرامش و ...

گرچه از فراگیر و در دسترس بودن این پیام رسان موبایلی نمیشه چشم پوشید ...

چند ماهی هست - شاید 6 ماه ...

کانال تلگرامی سوژه نگار رو به صورت خصوصی و آزمایشی راه اندازی کردم ...

اول - به پیشنهاد و اصرار چند دوست که وب خوانی یادشون رفته! ... 

و مدام می گفتند: کانال تلگرامی بزن! ... 

دوم - برای مواقعی که به وب دسترسی ندارم ...

در واقع برای وقتایی که سوژه ای مدنظرم قرار می گیره ...

ولی فرصت یا امکان وبلاگ نویسی ندارم ...

خیلی قصد نوشتن در تلگرام رو ندارم ...

اما گاهی سوژه هایی اونجا هست که در وبلاگ نیست ...

گاهی آهنگ و موسیقی و ویدیو و ...

گاهی هم بازنشر همین مطالب ...

خلاصه اینکه تلگرام باشه یا نباشه ...

وبلاگ کار خودش رو انجام میده و راه خودش رو میره ...

هرچند - هنوزم - برای پاسخ به کامنت ها ...

و ایجاد فضای تبادل نظر، فرصت سال های قبل رو ندارم ...

ولی می نویسم، ان شاءالله ...

همین دیگه ...

فعلا ... :)

پ. ن:

اومدم بنویسم ...

حل نشده مهندس! ... :|

که دیدم درست شد! ... :)

البته این مورد خیلی قبل تر از پنج شنبه شروع شده بود ...

به هر حال ...

امیدوارم دیگه مشکلی پیش نیاد ...

که من - بیشتر از این - شرمنده دوستان عزیز و خوانندگان محترم وبلاگ نباشم ...

دوست عزیزم ...

من بی معرفت نیستم ...

دوستان خوبم ...

من قصد رفتن ندارم ...

 واقعیت ...

از عادت های بد یا خوبی که دارم ...

به خصوص – این سال های آخر ...

وبلاگ نویسی، وب خوانی و وب گردی ها رو - فقط - از رایانه اتاقم انجام میدم ...

این طور دوست دارم بیشتر ...

 از لپ تاپ، تبلت، گوشی خودم یا این و آن ...

گاهی چطور بشه ...

از کامپیوتر محل کار و دیگران هم که ابدا و اصلا ...

 این یعنی ...

وقتی اینجا - وبلاگ - هستم که فراغتی باشه ...

 و چون این فراغ بالی، فراغ خاطری، اوقات فراغت و از این قبیل ها ...

خیلی کم شده واسم – به خصوص – این سال های آخر ...

پس نتیجه می گیریم که ...

وبلاگ نویسی، وب خوانی، وب گردی و کامنت نویسی و تبادل نظر ...

و خیلی از دوست داشتنی های وبلاگی ام هم کم و کمتر و کمرنگ شده ...

متاسفانه ...

 دوستان خوبم ...

اینا رو به حساب بی مهری و بی معرفتی ام نذارید ...

به حساب بی مهری و بی معرفتی روزگار بذارید ...

 روزگار در این سطر یعنی خیلی عوامل ...

مثلا ...

تا پیش از این ...

ما بودیم و سرعت پایین، اختلال یا محدودیت های موردی اینترنت ...

با وضعیتی که پیش اومد ...

بهتره بگیم: پیش آوردند! ... 

ما هستیم و قطعی های پیاپی و گاه قطع کامل شبکه جهانی اینترنت ...

لعنت بر هر چه مردم آزار ...

مثلا اونایی که اینترنت رو به این روز درآوردند! ... 

ببخشید دیگه ...

 بسیاری از وبلاگ ها باز نمیشن حتی ...

اغلب خطا و اِرور های بیخودی ...

مثل - کد تصویری وارد شده صحیح نمی باشد ...

و از این قبیل ها ...

 بخشی به وضعیت ناجور اینترنت برمی گرده ...

بخشی هم به اینکه مدیران سرویس های وبلاگ دهی ...

مثل اینکه - وبلاگ ها رو رها کردند به حال خودشون ...

همه اش error ...

نه آپدیتی، نه تنوعی ...

 پس نتیجه می گیریم که ...

امکان و فرصت بیشتر اگر داشتم ...

به سوژه های بسیار این روزها می پرداختم ...

 به کامنت خصوصی های بسیاری از دوستان با معرفت جواب می دادم ...

حکایت تبادل نظر و کامنت های عمومی هم که دلیل دیگه ای داره و بماند ...

به دوستانی که تولدشون هست تبریک می گفتم ...

یا قدم نو رسیده ها رو ...

یا چاپ کتابشون رو ...

و از این قبیل ها ...

 این بداهه رو به سبک انشاهای قدیم نوشتم ...

به خصوص این قسمت های پس نتیجه می گیریم که رو ...

به هر حال ...

ممنون که سر می زنید ...

 و مرسی که هستید ...

به قول بعضیا ...

 امیدوارم هر چه زودتر آرامش به فکر و دل همه ما برگرده ...

و خبرهای خوب برای هم بنویسیم ...

ان شاءالله ...

بلاگفا دیگه شورش رو در آورده! ... 

باز رفته به سمت کامنت خوری ... 

حالا خوبه ما مثل قبل درگیر این برنامه ها نیستیم ... (+)

اما خُب این طوری هم که نمیشه ... 

جناب علیرضا خان شیرازی ...

وسط توییت بازی هاتون کمی هم به فکر کاربران این سایت باشید، خب! ... 

ای قلم ...

.

.

.

هیچی هیچی ...

با تأخیر ...

روزت مبارک ... :)

حالا هِی خصوصی بنویسید! ... 

چرا خصوصی نویسی؟! ... 

من - به سهم خودم - راهِ کامنت نویسی رو براتون هموار کردم! ... (+)

شما هم مرحمت فرموده ما را مِس کنید! ... 

نه این نبود! ... 

شما هم مرحمت فرموده نظرات مرتبط رو عمومی بنویسید، خُب ... 

لطفا ... 

در صورت امکان ... 

اگر میشه ... 

چرا این همه سِکرِت شدید؟! (2 نمره) ... 

در مدتی که مطالب کامنت بسته پُست کردم اینجا ...

هر وقت قول و نظر پر محتوایی خوندم ...

از طرفی شرمنده شدم از زحمت دوستان و خوانندگان برای نوشتن نظرات ...

از طرفی هم پشیمون از پُست های کامنت بسته ...

از این نظر که برخی نظراتِ دوستان درباره این سوژه ها واقعا مفید هستند ...

و حیفه که بقیه از این مطالب و نقطه نظرات محروم باشند ...

بنابراین از امروز امکان کامنت نویسی این مجله اینترنتی رو فعال کردم ...

بیشتر بابت نمایش نظرات و کامنت های مرتبط با موضوع ...

اینم - اندکی تحول در سال جدید!! ... :)

آرامش حاکم بر وبلاگ ...

در عصر آشفته بازار شبکه های اجتماعی و پیام رسان های موبایلی ...

شبیه داشتن جزیره ای کوچک هست در اقیانوسی بزرگ ...

دنج، آرام و رویایی ...

اختصاصی و به دور از قیل و قال ...

یه مورد عجیب و غریب ... !

چیزی شبیه یک معمای وبلاگی ... !

شایدم در حد یک فرضیه مجازی ... !

به هر حال می نویسم بلکه حل بشه این مسأله ...

اینکه مدتیه – بیشتر از چند ماه - کامنت هام به دوستان نمی رسه، گویا ... !

به خصوص در بلاگفا ... !

مثلا وبلاگ های مهناز عزیز، مریم خانم و میم.عین بزرگوار ...

و خیلی خیلی از دوستان دیگه ...

اگر رسیده و من نمی دونم که هیچ ...

اما اگر تا حالا کامنتی از من نرسیده ...

ایها الناس ...

بدانید و آگاه باشید ...

درسته که دیگه مثل گذشته فرصت وب خوانی و کامنت نویسی ندارم ...

درسته که – مثلا - اختلافات فکری، عقیدتی و سیاسی با هم داریم، شاید ... !

درسته که کمی بداخلاقم - در حد کمی رو قبول دارم ! ... :)

اما بی معرفت نیستم ...

حتما و حتی المقدور به کامنت هایی که میرسه، جواب میدم ...

پس اگر تا حالا کامنتی از من نرسیده ...

بدانید و آگاه باشید ...

من بی تقصیرررم ...

ممکنه به هر دلیلی دامنه ir رفته باشه توی لیست سیاه، مثلا ... !

یا هر چی ...

بعله ...

از اتاق فرمان اشاره می کنند که  1000 تایی شدیم ....

بچه ها مچکریم ... :)

یادش بخیر پُست صدگانه این وبلاگ ... (+)

و پُست 500 که کامنت هاش پرید بر اثر مشکلات بلاگفا !! ... (+)

و پُست های صدتایی ها و پانصدمین در بلاگ بیان ...

که به خاطر محدودیت های بلاگفا نمیشه لینک کرد ...

خدا رو شکر ... 

و تشکر از همه دوستان و همراهان و خوانندگان ... 

جا داره تشکری داشته باشم از برخی دوستان قدیمی ...

که با همه کم کاری هایم - همچنان - خواننده مطالبم هستند ...

و هنوز این مسیر وبلاگی رو فراموش نکردند ...

دوستانی که هر از گاهی یادی از ما می کنند ...

خبری از خودشون می نویسند ...

این مهر و محبت و معرفت دوستانه باعث افتخارم هست و مایه دلگرمی ...

و یه عذرخواهی ...

بابت مطالب کامنت بسته ای که پُست می کنم ...

همچنان امیدوارم که دوباره وقت و حوصله و همتی پیدا کنم ...

برای وبلاگ نویسی همراه با تبادل نظر ...

ان شاء الله ...

در پاسخ به یه سوال تکراری و مشترک هم باید بنویسم که ...

در تلگرام هستم ...

مجبورم واسه ارتباطات کاری و خانوادگی ...

اما حضورم خیلی ناچیزه ...

نه کانال تلگرامی دارم ...

نه هیچ وقت گروه داشتم ...

در واقع [فعلا] اعتقادی به این موارد ندارم ...

چند باری نوشتم ...

این برنامه در حد پیام رسانی خوبه ...

اما نه برای خبر و مطلب و فیلم و عکس پراکنی ...

چت کردن و غرق شدن در گوشی رو هم اصلا قبول ندارم ...

البته خواننده هستم ...

مثل خیلی از فضاهای مجازی دیگه ...

شناخت و استفاده درست و کاربردی از رسانه ها،

نرم ‌افزارها و شبکه ‌های اجتماعی نکته مهمیه که خیلی ها ازش غافلند ...

4 سال پیش ...

تقریبا در چنین روزی ...

خواستم عرض ارادتی داشته باشم به آقا امام حسین (ع) ...

اولین سال سوژه نگاری ام بود ...

لینک دانلود و متن شعر نوحه " یاس می گوید: حسین (ع) " ...

با صدای حسین فخری رو پُست کردم ...

در تمام این سال ها این پُست بیشترین بازدید رو به خود اختصاص داد ...

این استقبال - در این دنیای وانفسا - مرا بس ...

اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود ...

چند نفر از شما از این صندوق پُست ها دیده اید ... ؟!

یا استفاده کرده اید ... ؟!

اصلا در میان شما کسی هست که نامه نگاری کرده باشه ... ؟!

منظورم نامه های کاغذی و تمبر و پاکت و پُست و اینهاست ...

من که بارها و بارها نامه نوشتم ...

از کودکی تا حدود 12 سال پیش ... !

البته هیچ وقت در این صندوق ها نامه ننداختم ...

نمی دونم چرا بهشون اعتماد نداشتم ... ؟!

همیشه نامه ها رو به اداره پُست تحویل می دادم ...

چه وقتی بچه بودم ...

و برای برنامه های تلویزیونی که دوست داشتم، نامه می نوشتم! ... 

یا در مسابقات شرکت می کردم ... !

چه زمان نوجوانی که برای روزنامه ها و مجلات مورد علاقه ام مطلب می فرستادم ... :)

چه زمان دانش آموزی و دانشجویی ...

که به جای تلفن و درد دل با دوستانم در شهرها و استان های مختلف ...

واسه هم نامه می نوشتیم - هر از گاهی - و یک دل سیر حرف می زدیم از خودمون ...

و چقدر شیرین بود لحظاتی که جواب نامه به دست ما می رسید ... 

شاید برای همین باشه که حوصله چت کردن ندارم ... !

برخی دوستان می دونند چقدر در چت کردن بد اخلاق و بی انضباطم !؟ ... 

به همون اندازه در کامنت نوشتن با حوصله و مهربانم، شاید ! ... 

بگذریم ...

چی شد این موضوع به ذهنم اومد ... ؟!

پُست های وبلاگ ...

بازم - تا اطلاع ثانوی - کامنت بسته خواهد شد ...

این پُست و صندوق پُستش - اما - ثابت می مونه ...

حرف و حدیث و پیام و پیغامی - اگر هست - اینجا ارسال کنید ...

 حرف و حدیث و پیام و پیغامی - اگر نیست – هم که سپاس و دیگر هیچ! ... :) 

امروز روز وبلاگ خوانی بود ...

در ذهنم یه عالمه سوژه برای نوشتن داشتم ...

دست کم دو موضوع بدجور آماده بود ...

که نشد ...

یکی - چالش عکس بدون آرایش بازیگران در فضای مجازی ... (+)

انتشار عکس بدون آرایش خود! ... :|

دیگری هم ...

شعر "به نام خداوند رنگین کمان" ... :)

که خانم نماینده مجلس باعث شد این شعر رو کامل بخونیم ... (+)

نشد دیگه ...

ان شاء الله فرصتی بشه بنویسم درباره شون ...

گویا امروز روز وبلاگ خوانی بود ... !

جالب اینکه یکی چند نفری هم - بعد مدت ها - برگشته بودند بلاگفاشون ...

خیلی وبلاگ های دوستان رو خوندم ...

یکی از وبلاگ ها رو از ابتدا تا انتها خوندم ... !

تقریبا میشه گفت: هر روز می نویسه ...

سال هاست ...

منم تقریبا - همیشه - خواننده اش هستم ...

امروز اما - دوباره و یک جا - خوندمش ...

یادم نیست چطور با وبلاگش آشنا شدم ...

اما خوب می نویسه ...

بیشتر از روزمرگی های خودش ...

خیلی کم از شعر و متن دیگران استفاده می کنه ...

اینم سوغات وبلاگش:

"فکر کن ...

چه تنهاست ...

اگر ماهی کوچک، دچار آبی دریا باشد" ...

و خبر اینکه ...

سوژه نگار 4 ساله شد ... :)

آخ آخ آخ ...

خیلی بهش بی مهر شدم ...

امروز به خودم قول دادم ...

در اولین فرصت وبلاگ رو غبارروبی و عطرافشانی کنم! ... :))

این عکس نوشته رو دیشب دوست عزیزی برام ارسال کرد ...

و چه درست و واقعی ...

آهنگ وبلاگ رو - هم - به خاطر کنگره ملی شهدای گیلان ...

و البته به یاد اولین روزهای تولد سوژه نگار در دنیای مجازی گذاشتم ...

که اولین آهنگ وبلاگ بود ...

"به این عکس ها خیره شو، خیره شو" با صدای حامد زمانی ...

دیروز رشت بود ...

در اجلاسیه بانوان کنگره ملی 8 هزار شهید استان گیلان ...

آهنگ هایی که خوند به دلم ننشست! ... :/

نمی دونم چرا ... ؟!

هنوز – اما – این آهنگ و آخرین قدمش رو بسیار دوست دارم ...

خُب ...

دیگه چی باید بنویسم ... ؟!

آهان ...

خیلی خیلی خیلی ممنونم از دوستانی که هنوز به اینجا میان ...

گرامی باد یاد و نام و خاطره دوستانی که در افق محو شدند ... !

و سلام بر دوستانی که مثل خودم خواننده خاموشند ... !

و دعای همیشگی ...

"خدایا چنان کن سرانجام کار ...

تو خشنود باشی و ما رستگار" ...

اعتراف نوشت:

خودم هم روند فعلی وبلاگ رو دوست ندارم ...

اما امان از بی حوصلگی! ...