سوژه نگار

سلفی بگیران مزاحم ...

تخریب زمین کشاورزی به بهانه سلفی گرفتن ...

کشاورز گالیکشی در استان گلستان رو به عکس العمل واداشت! ... (+)

اقدامات لازم در زمان آتش سوزی ...

در زمان آتش سوزی، هرگز به تماشای حادثه و تصویربرداری از واقعه نایستید ...

این کار مانع امدادرسانی می شود ...

جامعه ما - البته - علاوه بر آموزش و فرهنگ سازی در این زمینه ...

به تصویب قانون و مقررات هم نیاز داره ...

در واکنش به شلیک ضد هوایی در مرکز تهران ... (+)

سلفی با ضد هوایی ... 

مواظب باشیم ...

یه کانال تلگرامی خبری امروز نوشت:

آب دوغ خیار، از غذاهای محبوب ایرانی ها در این روزهای گرم سال ...

فردا یا پس فردا یه کانال تلگرامی دیگه می نویسه: آب دوغ خیار نخورید ... !

پزشکان می گویند چنین و چنان ...

و هزار جور درد و مرض میبنده بهش ... !

اونم از قول پزشکانی که نه نام دارند نه نشان ... !

 چند روز بعدش یه کانال تلگرامی دیگه یا همون کانال حتی! مینویسه:

پاسخ به شایعات ... !

تکذیب می شود ... !

آب دوغ خیار سرشار از خواص است و چه و چه و ...

شما میتونید به جای آب دوغ خیار هر موضوع دیگه ای رو در نظر بگیرید ...

این حکایت این روزهای سوژه پردازی در بسیاری از کانال های تلگرام هست ...

البته از اول بوده، الان بیشتر شده و بدتر هم خواهد شد، احتمالا ...

کمی دقت در انتخاب رسانه های معتبر برای کسب اخبار و اطلاعات ...

شما رو از این بازار مکاره دور میکنه ...

کودکان امروزی ...

43 میلیون نفر از مردم کشورمان کاربر اینترنت هستند ...

میانگین روزانه ساعت حضور ایرانی ‌ها در فضای مجازی 5 تا 9 ساعت است ...

53 درصد مردم ایران به طور کلی و 72 درصد جوانان 18 تا 29 سال ...

حداقل عضو یکی از شبکه‌ های اجتماعی هستند ...

ایرانی ها روزی 9 ساعت در اینترنت هستند ...

طرح از: فرهاد بهرامی ...

انگار نه انگار که آقایون هم جزء این آمار هستند! ... 

در روزگارانی نه چندان دور ...

مردم عکس های خانوادگیشون رو در آلبوم های چند صفحه ای جمع آوری می کردند ...

آلبوم عکس یه وسیله شخصی بود ...

معمولا در مخفی ترین قسمت اتاق ها و منازل نگهداری می شد ...

به هر کسی نشون نمی دادند ...

عکس و فیلم شخصی رو فقط به عزیزترین ها نشون میدادن ...

و در صورت صلاحدید ...

تایمی از مهمانی های خانوادگی صرف ورق خوردن این آلبوم ها می شد ...

برای تماشای عکس ها کنار هم می نشستند ...

و از زمان و مکان ثبت عکس می گفتند و می شنیدند ...

امروزه – اما – در روزگار پیام رسان های موبایلی و شبکه های اجتماعی ...

افراد، خصوصی ترین عکس هاشون رو ....

در عمومی ترین حالت ممکن در آواتار، پروفایل و صفحات مجازی منتشر می کنند ...

عالم و آدم رو به حریم شخصی خودشون راه میدن ...

عکس ها و فیلم هاشون دست به دست میشه و در معرض نگاه همگان ...

اونوقت همین ها، یهو از خواب غفلت بیدار میشند ...

از نقض حریم خصوصی و تعرض به حقوق فردی و هتک حیثیت خود ...

فریاد سر میدن و داد و بیداد می کنند ...

غافل از اینکه خود کرده را تدبیر نیست ...

حکایت بعضیا! ... 

خبر درگذشت یک خواننده تیتر امروز اغلب رسانه ها بود ... (+)

حبیب محبیان، خواننده معروفی بود ... (+)

من که آهنگاش رو نشنیدم ...

ولی فکر کنم هوادار کم نداشت ...

خدا همه رفتگان این کره خاکی رو رحمت کنه ...

انتشار تصاویر پیکر بی جانش در سردخانه رامسر توسط برخی خبرگزاری ها ...

کار درستی نبود ...

اینم از عوارض و تأثیرات بد فضای مجازی بر رسانه های رسمی کشور ...

ولنگاری فضای مجازی یه طرف ...

شتابزدگی و جوگیر شدن رسانه های رسمی هم طرف دیگه ...

این رویه نه از نظر عرف و دین جایگاه داره ...

نه از نظر نوعدوستی پسندیده است ...

جمشید،

اومدی خونه یه ماست کم چرب با نون بربری بگیر بیار ظهر ناهار نداریم ...

این کامنت بی ربط به پُستِ یک نفر در صفحه اینستاگرام یکی از بازیگران خانم است ...

مُشت نمونه ای از خروار کامنتی که نویسندگانش بی توجه به مطلب ...

و مهم تر از اون ...

بدون در نظر گرفتن حد و حدود، اخلاق و شخصیت خود، دیگران و جامعه می نویسند ...

هرچند این مورد ...

خیلی عادی و عاری از توهین مستقیم، فحش و الفاظ رکیک است ...

که متأسفانه امروزه - فراوان - در صفحات مجازی نوشته میشه ...

برخی کامنت ها از سر لودگی است و دلقک بازی ...

و برخی از ذهن های بیمار و آلوده تراوش میکنه ...

و تعدادی هم از روی نادانی و جهل نویسندگانش ...

هر چه که هست ...

دنیای مجازی رو لاقید و بی فایده کرده ...

دلایل مختلفی داره این ولنگاری ها ...

یکی که میخوام درباره اش بنویسم ...

شهوتِ شهرت و سودای ناتمامِ دیده شدن در برخی از اینهاست ...

چه آنها که مطالب و عکس های شخصی و خصوصی خودشون رو پُست می کنند ...

در فضای عمومی و بی حد و حصر مجازی ...

چه آنان که برای بقیه کامنت های زشت می نویسند ...

و فحاشی و هتاکی پیشه می کنند در این فضا ... (+)

تاریخ بداند در بُرهه ای که به سر می بریم ...

آلودگی و ناپاکی، نه تنها به دنیایی غیر از دنیای واقعی سرایت پیدا کرده ...

بلکه عیان تر و وقیحانه تر در حال تکثیر و گسترش است ...

عده ای حاضرند هرگونه تحقیر و رذالت و پستی رو تحمل کنند ...

اما در تیررس نگاه و توجه دیگران باشند ... !

برخی با حضور در صفحات مجازی پر مخاطبِ بی قید و بند ...

و هجو و هزل نویسی و اشتغال به ابتذال و هرزه بازی ...

برخی هم مثل آنچه که در یکی دو پُست قبل اشاره کردم ... (+)

با راه انداختن چالش های عجیب و غریب و بیهوده ای چون ...

چالش عکس بدون آرایش در فضای مجازی ... (+)

چالش بی معنایی که - هر از گاهی - توسط یکی از بازیگران به راه میفته ...

که چی ... ؟!

که مثلا سایتی بنویسه ...

کدام بازیگر زن ایرانی بدون آرایش هم زیباست ... ؟!

و کامنت نویسان، حماسه ای جدید خلق کنند براشون ...

با انواع نظرات با ربط و بی ربط ...

و این در راستای همان شهرت طلبی بیمارگونه است ...

گاهی تن به جراحی و آرایش های غلیظ می سپرند ...

گاهی عکس های همينجورى، همين حالا ...

و بدون آرايش خودشون رو در معرض دید علاقه مندان ! قرار میدن ...

جماعتی که هر نگاه و حرف و حدیثی رو به جان می خرند ...

فقط برای دیده شدن ... !

در حالی که پای صحبت هر کدام که بنشینی، کلی فلسفه و منطق ردیف می کنند ...

تا ثابت کنند که متفاوتند و دنبال این حرف ها نیستند ...

و خواهان اصلاح بی فرهنگی در فضای مجازی اند ... !

اینستاگرام و تلگرام و ابزارهای ارتباطی کنونی در تسخیر این ابتکارات است ...

و بیچاره آنها که ...

عمر گرانمایه و وقت ارزشمندشون رو صرف چنین فرومایگی هایی می کنند ...

"من در محیطی زندگی می کنم که وقتی کسی می میرد ...

می گویند: راحت شد ... !

به راستی مگر ما چگونه زندگی می کنیم که با مرگ راحت می شویم ... ؟

ما امروز خانه های بزرگ تر اما خانواده های کوچک تر داریم ...

مدارک تحصیلی بالاتر اما درک عمومی پایین تر داریم ...

آگاهی بیشتر اما قدرت تشخیص کمتر داریم ...

بدون ملاحظه ایام را می گذرانیم، خیلی کم می خندیم ...

خیلی تند رانندگی می کنیم، خیلی زود عصبانی می شویم ...

تا دیر وقت بیدار می مانیم، خیلی خسته از خوب بر می خیزیم ...

خیلی کم مطالعه می کنیم و خیلی زیاد دروغ می گوییم ...

زندگی ساختن را یاد گرفتیم اما زندگی کردن را نه ...

ما ساختمان های بلندتر داریم اما طبع کوتاه تر ...

 بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم ...

بیشتر می خریم اما کمتر لذت می بریم ...

تا ماه رفته و برگشته ایم اما ...

قادر نیستیم برای ملاقات عزیزی از یک سوی خیابان به آن سو برویم ...

فضای بیرون را فتح کرده ایم اما فضای درون را نه ...

بیشتر برنامه می ریزیم اما کمتر به انجام می رسانیم ...

عجله کردن را آموخته ایم و صبر کردن را نه ...

مگر بیشتر از یک بار در زندگی فرصت داریم" ... ؟!

نویسنده: ؟! ...

حکایت بعضیا که به خودشون قول میدن ...

سال جدید سال متفاوتی داشته باشند! ... 

پی نوشت :

البته جاهای دیگه کشور هم دست کمی از تهران نداره، در این فقره ... !

قصه این همه تنهایی ...

قاصدکی ...

روی سنگفرش خیابان ...

در انتظار یک دست، یک فوت ...

این همه رهگذر ...

کسی پیامی ندارد برای کسی ... ؟!

قدسی قاضی نور ...

 "این نه همدردی که خود دردی است" ...

حکایت بسیاری از همدردی های مجازی امروز ...