سوژه نگار

اندر حکایت قلم و کاغذ سفید ... 

از وقتی یادم میاد علاقه شدیدی به قلم، خودکار و مداد داشتم ...

میشه گفت: لوازم التحریر ...

یه جامدادی داشتم پر از مداد رنگی، مداد شمعی و آبرنگ ...

همیشه هم بالای این مدادهای جور واجور دو تا کله عروسکی گربه و روباه میذاشتم ...

که وقتی می نوشتم ...

گردن های فنری شون تکون می خورد ! ... :)

عروسک های صورتی ...

گاهی هم قرمز ...

فکر می کردم اونا نگهبان وسایل توی کیفم هستند ...

یا مراقب چیزهایی که می نویسم ... !

دفترها و دفترچه های ما هم که جای خود داشتند ...

فقط یادم میاد از دفتر کاهی بدم می اومد ...

یه جور دفترچه با کاغذهای تیره و بدرنگ ...

که فکر کنم همون موقع ها داشت نسلش منقرض می شد ...

چون مثل جوجه اردک زشت بود و کمتر دانش آموزی قبولش می کرد ...

و حاضر می شد توش مطلب بنویسه ...

دنیای ما، دنیای مشق و کتاب بود ...

دفترچه پشت دفترچه بود که تموم می شد ...

گاهی خوش خط می نوشتیم ...

گاهی خرچنگ قورباغه ...

بعدها در کلاس های بالاتر ...

که خودکار و روان نویس اومدند جای مداد سیاه و مدادهای رنگی رو گرفتند ...

یه جور دیگه باهاشون تا می کردم ...

خودکارها باید چهار رنگ کامل داشتند ...

آبی، قرمز، سبز و مشکی ...

از یه مدل و یه مارک ...

همیشه وقتی یه خودکار تازه می خریدم ...

اولین مطلبی که می نوشتم این بود: به نام خدا، سلام ...

وقتی هم هر کدوم از خودکارها و روان نویس هام تموم می شد ...

اونا رو تا مدت ها توی یه جامدادی کهنه نگه می داشتم ...

هرچه که نوشتم و یاد گرفتم ...

مدیون فداکاری خودکارها و قلم هایی بود ...

که ذره ذره جوهر بدنشون رو بر سفیدی کاغذها پاشیدند ...

تا یه عالمه علم و تجربه برای من به یادگار بمونه ...

همه اینها وسیله ای بودند ...

برای رسیدن من به هدفی والا و ارزشمند به نام نوشتن ...

و حالا سال هاست که قلم وسیله کارم شده ...

و نوشتن بخش لاینفک زندگی من ...

و قلم همچنان برای من مقدس و عزیز ...

حتی اگر نوشتن های امروزم با کیبورد باشه اما بازم رد پای قلم بر آثارم هست ...

گرچه هنوز خودکار از دستم نیفتاده ...

اما گاهی دلم برای قلم و کاغذ سفید و روزگاری که با اونا داشتم تنگ میشه ...

البته به قول سعدی شیرین سخن:

غرض، نقشی است کز ما باز ماند ...

که هستی را نمی بینم بقایی ...

این مطلب رو به مناسبت 14 تیر ماه - روز ملی قلم ...

و به پاسداشت منزلت، قداست و حرمت قلم نوشتم ...

خدا کنه لایق باشم ...

لایق قلم به دست گرفتن ...

لایق نوشتن ...

لایق ن و القلم و ما یسطرون ...

لایق قسم به قلم و آنچه خواهد نگاشت ...